-
1 zwyczaj
m (G zwyczaju) 1. (obyczaj) custom- zwyczaje ludowe folk customs- poznać/przyjąć czyjeś zwyczaje to get to know/adopt sb’s customs- stosować się do ogólnie przyjętych zwyczajów to conform to universally accepted norms- być w zwyczaju to be customary- w zwyczaju jest dawanie napiwków kelnerom it is customary to tip waiters- jak zwyczaj każe as is customary a. is the custom- według zwyczaju according to custom- wbrew zwyczajowi contrary to custom2. (przyzwyczajenie) habit; custom książk.- swoim zwyczajem in one’s customary manner* * *-u; -e; m* * *miGen.pl. -ów1. (= obyczaj) custom; starodawny zwyczaj time-honored custom; zrobić coś zgodnie z panującym zwyczajem do sth according to the prevailing custom; coś uświęcone zwyczajem sth sanctified by tradition; jak zwyczaj każe as the custom has it, by custom l. convention; jest w zwyczaju... it is customary to...; okulary, zwyczajem wszystkich okularów, przepadły the glasses, as glasses have a habit of doing, disappeared.2. (= przyzwyczajenie) habit; mam zwyczaj pić kawę rano I usually drink coffee in the morning; nie mam zwyczaju... it is not my usual practice to...; ma zwyczaj się powtarzać he has the trick of repeating himself; swoim zwyczajem nic nie powiedział as was his wont, he said nothing; weszło w zwyczaj, że... it has become customary to..., it has become a habit to...; weszło u niego w zwyczaj... he has fallen into the habit of...; to wyszło ze zwyczaju it's no longer customary; dobry zwyczaj, nie pożyczaj lend your money and lose your friend.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwyczaj
-
2 zwyczaj
zwyczaj ludowy Volksbrauch m;starym zwyczajem nach altem Brauch, nach alter Sitte;być w zwyczaju gebräuchlich sein, üblich sein;nie mieć zwyczaju (+ inf) nicht gewohnt sein, nicht die Gewohnheit haben (+ inf)
См. также в других словарях:
być w zwyczaju — {{/stl 13}}{{stl 7}} być zgodnym z tradycją, z obyczajami, być powszechnie uznawanym, przyjętym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jest w zwyczaju, że wysyła się kartki na święta. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwyczaj — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} postępowanie, zachowywanie się, sposób robienia czegoś utrwalony w danej społeczności, uświęcony często tradycją : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj» Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj. Stary … Słownik języka polskiego
wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… … Słownik języka polskiego
wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
